Η Σκόπελος είναι το μεγαλύτερο νησί που ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Βορείων Σποράδων. Είναι ένα από τα πρασινότερα νησιά της Μεσογείου με πυκνά και απέραντα πευκοδάση να καλύπτουν το 85% της επιφάνειας του και πεύκα που καταλήγουν στις δαντελωτές ακτές, χαρίζοντας στα νερά του, το χαρακτηριστικό τιρκουάζ χρώμα, βρίσκονται ακόμη και πάνω στα βράχια προσφέροντας ένα σπάνιας και ιδιαίτερης ομορφιάς τοπίο. Η Χώρα της Σκοπέλου έχει κηρυχθεί με Προεδρικό Διάταγμα «Παραδοσιακός οικισμός σπάνιας ομορφιάς», ενώ το 1997 βραβεύτηκε ως το «Πράσινο και Γαλάζιο» νησί από τη Διεθνή Οργάνωση Βιοπολιτικής (Biopolitics International Organisation B.I.O).
Σύμφωνα με τη μυθολογία, το αρχικό όνομα της Σκοπέλου ήταν Πεπάρηθος, από τον γιο του θεού Διόνυσου και της Αριάδνης, αδελφό του πρώτου οικιστή του νησιού, του Σταφύλου, ο οποίος έφερε την καλλιέργεια της αμπέλου και την παραγωγή κρασιού στη Σκόπελο. Το κρασί της, γνωστό ως “Πεπάρηθιος Οίνος”, ήταν περιζήτητο στις αγορές της αρχαίας Ελλάδας.
Η Σκόπελος κατά τη βυζαντινή περίοδο δεχόταν επιδρομές από πειρατές, γεγονός που επηρέασε την αρχιτεκτονική του. Χτίστηκαν κάστρα και οχυρώσεις για την προστασία των κατοίκων. Το 1204 η Σκόπελος περιήλθε στην κυριαρχία των Ενετών. Το 1538, το νησί λεηλατήθηκε από τον Οθωμανό ναύαρχο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα και ενσωματώθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το 18ο έως μέσα 19ου αιώνα υπήρχαν στη Σκόπελο τα προξενεία της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Βενετίας. Το 1723 ιδρύεται το πρώτο σχολείο από τον πατέρα του σπουδαίου Σκοπελίτη λόγιου Καισάριου Δαπόντε, το οποίο εξαιτίας της αίγλης που απέκτησε μετονομάστηκε σε Ακαδημία.
Η Σκόπελος συμμετείχε ενεργά, σε όλα τα προεπαναστατικά χρόνια αλλά και στην Επανάσταση του 1821, παρέχοντας πλοία και άνδρες. Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος οικειοθελώς. Η οικονομία του νησιού το 19ο αιώνα στηρίχθηκε κυρίως στη ναυτιλία και το εμπόριο. Μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τη δεκαετία του 1970, η Σκόπελος στράφηκε προς τον τουρισμό. Η διεθνής φήμη του νησιού ενισχύθηκε με την ταινία “Mamma Mia!” (2008), που γυρίστηκε σε διάφορες τοποθεσίες του, με κυριότερες τον Άγιο Ιωάννη στο Καστρί και την παραλία Καστάνη.
Στην Σκόπελο υπάρχουν πανέμορφες παραλίες με ψιλό βότσαλο και άμμο αλλά και πεύκα που καταλήγουν στη θάλασσα, όρμοι ανεκτίμητου φυσικού κάλλους και πεντακάθαρα νερά, όπως ο Στάφυλος και το Βελανιό, ο Αγνώντας, το Λιμνονάρι, ο Πάνερμος, οι Αντρίνες, η Μηλιά, η Καστάνη, η Φτελιά, το Γλυφονέρι, το Γλυστέρι, ο Βαθυάς κ.α. Κάθε ακτή έχει τη δική της ομορφιά και δεν μοιάζει με την άλλη. Όλες οι παραλίες είναι οργανωμένες και διαθέτουν γραφικά ταβερνάκια και μπαρ για την εξυπηρέτηση των λουόμενων.
Στο λιμάνι του Αγνώντα, λειτουργεί «Ψηφιακή Γωνιά», αίθουσα ξηρής κατάδυσης, όπου ο επισκέπτης μπορεί μέσω της εικονικής πραγματικότητας να περιηγηθεί στο ναυάγιο «Χριστόφορος» που βρίσκεται στον κόλπο του Πανόρμου της Σκοπέλου.
Η Σκόπελος διατηρεί πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, με σημαντικά στοιχεία: Παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με τα χαρακτηριστικά λευκά σπίτια και τις κεραμοσκεπές, πολλές εκκλησίες και μοναστήρια (περίπου 300), που δείχνουν τη βαθιά θρησκευτική παράδοση, γαστρονομική παράδοση με παραδοσιακά εδέσματα, όπως η στριφτή σκοπελίτικη πίτα, το δαμάσκηνα, τα γλυκά, το μέλι και το λάδι αλλά και την σπάνια φυλή της Αίγας Σκοπέλου.
Στο κέντρο της Χώρας βρίσκεται το Μουσείο «Παλαιό Αρχοντικό Αντιγόνης Βακράτσα», όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τα αντικείμενα που ανήκουν στην ιδιωτική συλλογή της οικογένειας Βακράτσα και άλλα γνήσια, παραδοσιακά Σκοπελίτικα όπως, τοπικές, αυθεντικές ενδυμασίες, σκαλιστά έπιπλα, πιάτα, κεντήματα, καθρέφτες αλλά και σπάνια ιστορικά έγγραφα εποχής.
Στην ενορία του Άη Γιάννη βρίσκεται το «Μουσείο Ιστορίας του Παύλου Νιρβάνα.». Πρόκειται για το σπίτι της οικογένειας του σπουδαίου διηγηματογράφου, χρονογράφου, ψυχογράφου και λόγιου Παύλου Νιρβάνα που αφηγείται την ιστορία της Σκοπέλου από τα αρχαία χρόνια έως τη σύγχρονη εποχή.
Σημείο αναφοράς και στοιχείο χαρακτηριστικό της Σκοπέλου, η περίφημη «Παναγίτσα του Πύργου», βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού της Χώρας, κτισμένη πάνω σε παλαιό πύργο του αρχαίου κάστρου. Είναι η πρώτη εικόνα που συναντά ο ταξιδιώτης όταν εισέρχεται στο λιμάνι και σε συνδυασμό με τα σφιχταγγαλιασμένα, αμφιθεατρικά κτισμένα, γραφικά σπίτια εντυπωσιάζει τον κάθε επισκέπτη.
Το λιμάνι της Σκοπέλου, αποτελεί το κέντρο των κάθε λογής καταστημάτων, παραδοσιακές ταβέρνες με ζωντανή μουσική, γραφικά μπαράκια, τουριστικά μαγαζιά, ζαχαροπλαστεία, ξενώνες όλα τέλεια εναρμονισμένα και προσαρμοσμένα στο παραδοσιακό ύφος της Χώρας. Στο παλαιό λιμάνι λειτουργεί αγκυροβόλιο για όλα τα τουριστικά σκάφη.
Η περιήγηση στον παραδοσιακό οικισμό είναι μια αποκάλυψη, δαιδαλώδη δρομάκια που καταλήγουν στο Παλαιό Κάστρο και στο λιμάνι, ολόλευκα σπίτια με κεραμοσκεπές και ξύλινα μπαλκόνια, σπίτια αρχοντικά και αγροτικά, μακεδονικού και πηλιορείτικου τύπου, αμέτρητα, μικρά εκκλησάκια διάσπαρτα στη Χώρα, συνθέτουν μια ξεχωριστή βιωματική εμπειρία που συνδυάζει την παράδοση και την ιστορία με την σημερινή εποχή.
Η ιστορία της Σκοπέλου αντικατοπτρίζει την πορεία του ελληνικού πολιτισμού μέσα από αιώνες προκλήσεων και προόδου, ενώ παραμένει ένας ζωντανός μάρτυρας της αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας.